تنظیمات حیاتی ویندوز که به طور پیش‌فرض غیرفعال هستند و باید فعال شوند

ویندوز، سیستم‌عامل محبوبی که برای استفاده‌ی روزمره و حرفه‌ای ما حیاتی است، دارای تنظیماتی است که به طور پیش‌فرض غیرفعال شده‌اند. فعال‌سازی این تنظیمات می‌تواند امنیت، حریم خصوصی و عملکرد سیستم شما را به شکل قابل توجهی بهبود بخشد. این مقاله به بررسی این تنظیمات مهم و نحوه‌ی فعال‌سازی آن‌ها می‌پردازد.

ی

ویندوز به یک سیستم‌عامل همه‌کاره، با انبوهی از تنظیمات و ویژگی‌ها عرضه می‌شود. مایکروسافت، برای اطمینان از سازگاری گسترده و تجربه‌ی کاربری آسان، بسیاری از این ویژگی‌ها را به طور پیش‌فرض غیرفعال می‌کند. در حالی که این رویکرد می‌تواند برای کاربران مبتدی مناسب باشد، اما برای کاربران حرفه‌ای‌تر و کسانی که به امنیت و حریم خصوصی خود اهمیت می‌دهند، ضروری است که این تنظیمات را بررسی و در صورت لزوم، فعال کنند. در این مقاله به بررسی برخی از مهم‌ترین این تنظیمات می‌پردازیم و نحوه‌ی فعال‌سازی آن‌ها را گام به گام توضیح می‌دهیم.

1. کنترل حساب کاربری (UAC): حفاظت از سیستم در برابر تغییرات غیرمجاز

اهمیت: کنترل حساب کاربری (UAC) یکی از مهم‌ترین ابزارهای امنیتی ویندوز است. UAC با درخواست تأیید از کاربر قبل از انجام تغییرات سیستمی، از نصب نرم‌افزارهای مخرب، تغییرات غیرمجاز در تنظیمات سیستم و دسترسی غیرقانونی به فایل‌های حساس جلوگیری می‌کند. به عبارت دیگر، UAC به یک سد دفاعی در برابر فعالیت‌های احتمالی مخرب عمل می‌کند.

تنظیمات پیش‌فرض: به طور پیش‌فرض، UAC فعال است، اما سطح آن می‌تواند متفاوت باشد. در تنظیمات پیش‌فرض، UAC در سطح متوسط تنظیم شده است. در این حالت، هنگامی که برنامه‌ای سعی دارد تغییری در تنظیمات سیستم ایجاد کند، از شما سؤال می‌شود و باید تأیید کنید.

نحوه‌ی تنظیم: برای دسترسی به تنظیمات UAC، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. در منوی "شروع" (Start)، عبارت "UAC" را تایپ کنید و گزینه‌ی "تغییر تنظیمات کنترل حساب کاربری" (Change User Account Control settings) را انتخاب کنید.

2. یک پنجره باز می‌شود که دارای چهار سطح مختلف تنظیمات است:

همیشه اطلاع بده (Always notify): در این حالت، قبل از هر تغییری در سیستم (حتی تغییراتی که توسط خودتان انجام می‌شود)، از شما سؤال می‌شود. این سطح امنیتی بالایی دارد، اما می‌تواند باعث ایجاد مزاحمت شود.

اطلاع بده فقط وقتی برنامه‌ها سعی می‌کنند تغییراتی در کامپیوتر ایجاد کنند (Notify me only when apps try to make changes to my computer): این تنظیم، سطح پیش‌فرض است و مناسب‌ترین گزینه برای اکثر کاربران است.

اطلاع نده وقتی برنامه‌ها سعی می‌کنند تغییراتی در کامپیوتر ایجاد کنند، اما دسکتاپ را تاریک نکن (Notify me only when apps try to make changes to my computer (do not dim my desktop)): این گزینه تقریباً مشابه تنظیم پیش‌فرض است، اما دسکتاپ را تاریک نمی‌کند.

هرگز اطلاع نده (Never notify): این گزینه UAC را به طور کامل غیرفعال می‌کند. این کار می‌تواند امنیت سیستم شما را به طور قابل توجهی کاهش دهد و توصیه نمی‌شود.

3. سطح مورد نظر خود را انتخاب کنید و روی دکمه‌ی "OK" کلیک کنید. برای اعمال تغییرات، ممکن است نیاز به راه‌اندازی مجدد سیستم باشد.

نکته‌ی مهم: توصیه می‌شود UAC را در سطح پیش‌فرض (اطلاع بده فقط وقتی برنامه‌ها سعی می‌کنند تغییراتی در کامپیوتر ایجاد کنند) نگه دارید. غیرفعال کردن UAC، سیستم شما را در برابر حملات نرم‌افزارهای مخرب آسیب‌پذیر می‌کند.

2. Windows Defender SmartScreen: محافظت در برابر وب‌سایت‌ها و فایل‌های خطرناک

اهمیت: Windows Defender SmartScreen یک فیلتر امنیتی است که به محافظت از شما در برابر وب‌سایت‌های خطرناک، فایل‌های دانلود شده‌ی مخرب و برنامه‌های ناشناس کمک می‌کند. این ویژگی با بررسی وب‌سایت‌ها و فایل‌ها با پایگاه داده‌ی مایکروسافت، از دسترسی شما به منابع خطرناک جلوگیری می‌کند.

تنظیمات پیش‌فرض: به طور پیش‌فرض، SmartScreen برای مرورگر Microsoft Edge و برنامه‌هایی که از اینترنت دانلود می‌شوند، فعال است. با این حال، ممکن است برای برخی از برنامه‌هایی که از منابع دیگری دانلود شده‌اند، غیرفعال باشد.

نحوه‌ی تنظیم: برای بررسی و تنظیم SmartScreen، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. برای Microsoft Edge:

Microsoft Edge را باز کنید.

روی منوی سه نقطه (⋯) در گوشه‌ی بالایی سمت راست کلیک کنید و "تنظیمات" (Settings) را انتخاب کنید.

به بخش "حریم خصوصی، جستجو و سرویس‌ها" (Privacy, search, and services) بروید.

در بخش "امنیت" (Security)، مطمئن شوید که "Microsoft Defender SmartScreen" فعال است.

2. برای برنامه‌های دانلود شده:

به "File Explorer" بروید.

روی "This PC" کلیک راست کنید و "Properties" را انتخاب کنید.

به "System protection" بروید.

روی "Settings" کلیک کنید و مطمئن شوید که "Turn on SmartScreen filter" فعال است.

اگر این گزینه غیرفعال است، آن را فعال کنید.

نکته‌ی مهم: فعال نگه داشتن SmartScreen، یک لایه‌ی امنیتی اضافی در برابر تهدیدات آنلاین ایجاد می‌کند.

3. به روز رسانی خودکار ویندوز (Windows Update): دریافت وصله‌های امنیتی و رفع اشکالات

اهمیت: Windows Update برای دریافت وصله‌های امنیتی، به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری و رفع اشکالات ضروری است. این به‌روزرسانی‌ها، سیستم شما را در برابر آسیب‌پذیری‌های امنیتی که توسط مهاجمان مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند، محافظت می‌کنند.

تنظیمات پیش‌فرض: به طور پیش‌فرض، Windows Update به صورت خودکار فعال است و به‌روزرسانی‌ها را دانلود و نصب می‌کند. با این حال، ممکن است در برخی موارد، به‌روزرسانی‌ها به طور موقت غیرفعال شوند.

نحوه‌ی تنظیم: برای بررسی و تنظیم Windows Update، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. در منوی "شروع" (Start)، عبارت "Windows Update settings" را تایپ کنید و این گزینه را انتخاب کنید.

2. در این صفحه، می‌توانید وضعیت به‌روزرسانی‌ها را مشاهده کنید.

3. برای تنظیمات بیشتر، روی "Advanced options" کلیک کنید. در اینجا می‌توانید تنظیمات زیر را انجام دهید:

دریافت به‌روزرسانی‌های دیگر محصولات مایکروسافت (Receive updates for other Microsoft products): این گزینه به شما امکان می‌دهد به‌روزرسانی‌ها برای سایر نرم‌افزارهای مایکروسافت (مانند Office) را نیز دریافت کنید.

دریافت به‌روزرسانی‌های اختیاری (Receive optional updates): این گزینه به شما امکان می‌دهد به‌روزرسانی‌های اختیاری، مانند به‌روزرسانی‌های درایور، را نیز دریافت کنید.

به‌روزرسانی در ساعت‌های فعال (Active hours): در این بخش می‌توانید تعیین کنید که در چه ساعاتی از روز از نصب به‌روزرسانی‌ها خودداری شود.

متوقف کردن به‌روزرسانی‌ها (Pause updates): می‌توانید به‌روزرسانی‌ها را به طور موقت متوقف کنید.

نکته‌ی مهم: توصیه می‌شود Windows Update را به صورت خودکار فعال نگه دارید و به‌روزرسانی‌ها را به موقع نصب کنید. این کار، امنیت و پایداری سیستم شما را تضمین می‌کند.

4. رمز عبور برای حساب کاربری (Password Protection): محافظت از داده‌ها

اهمیت: استفاده از رمز عبور (Password) برای حساب کاربری، مهم‌ترین اقدام برای حفاظت از داده‌های شما در برابر دسترسی غیرمجاز است. رمز عبور، تنها راه دسترسی به حساب کاربری شما است و از دسترسی افراد غیرمجاز به اطلاعات شخصی، فایل‌ها و تنظیمات شما جلوگیری می‌کند.

تنظیمات پیش‌فرض: در هنگام نصب ویندوز، از شما خواسته می‌شود که یک رمز عبور برای حساب کاربری خود ایجاد کنید. با این حال، اگر در این مرحله رمز عبور ایجاد نکنید، حساب کاربری شما بدون رمز عبور خواهد بود.

نحوه‌ی تنظیم: برای ایجاد یا تغییر رمز عبور، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. در منوی "شروع" (Start)، روی تصویر حساب کاربری خود کلیک کنید (یا روی نام کاربری خود کلیک کنید).

2. روی "Change account settings" کلیک کنید.

3. به بخش "Sign-in options" بروید.

4. در بخش "Password"، روی "Change" کلیک کنید.

5. اگر قبلاً رمز عبور داشته‌اید، ابتدا رمز عبور فعلی خود را وارد کنید.

6. رمز عبور جدید خود را وارد کنید، دوباره آن را وارد کنید تا تأیید شود و یک راهنمای رمز عبور (Password hint) وارد کنید.

7. روی "Next" و سپس "Finish" کلیک کنید.

نکته‌ی مهم:

از رمز عبور قوی و منحصر به فرد استفاده کنید. یک رمز عبور قوی، ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک، اعداد و کاراکترهای خاص است و حداقل 12 کاراکتر دارد.

رمز عبور خود را به طور دوره‌ای تغییر دهید.

هرگز رمز عبور خود را با دیگران به اشتراک نگذارید.

5. غیرفعال کردن سرویس‌های غیرضروری (Disable Unnecessary Services): بهینه‌سازی عملکرد و افزایش امنیت

اهمیت: ویندوز دارای تعدادی سرویس (Services) است که در پس‌زمینه اجرا می‌شوند. برخی از این سرویس‌ها برای عملکردهای خاص ضروری هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است غیرضروری باشند یا حتی باعث ایجاد آسیب‌پذیری‌های امنیتی شوند. غیرفعال کردن سرویس‌های غیرضروری می‌تواند عملکرد سیستم را بهبود بخشد، منابع سیستم را آزاد کند و سطح امنیتی را افزایش دهد.

تنظیمات پیش‌فرض: بسیاری از سرویس‌ها به طور پیش‌فرض فعال هستند.

نحوه‌ی تنظیم: برای غیرفعال کردن سرویس‌های غیرضروری، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. کلیدهای "Win + R" را فشار دهید تا پنجره‌ی "Run" باز شود.

2. عبارت "services.msc" را تایپ کنید و "Enter" را فشار دهید.

3. پنجره‌ی "Services" باز می‌شود. در این پنجره، لیستی از تمام سرویس‌های ویندوز را مشاهده می‌کنید.

4. برای غیرفعال کردن یک سرویس، روی آن دوبار کلیک کنید.

5. در پنجره‌ی "Properties" سرویس، در بخش "Startup type"، گزینه‌ی "Disabled" را انتخاب کنید.

6. روی دکمه‌ی "Stop" کلیک کنید تا سرویس متوقف شود.

7. روی دکمه‌ی "OK" کلیک کنید.

8. برخی از سرویس‌های قابل غیرفعال کردن (با مسئولیت خودتان):

Print Spooler: اگر از پرینتر استفاده نمی‌کنید، می‌توانید این سرویس را غیرفعال کنید.

Remote Registry: این سرویس برای دسترسی از راه دور به رجیستری استفاده می‌شود. در صورت عدم نیاز، آن را غیرفعال کنید.

Fax: اگر از فکس استفاده نمی‌کنید، می‌توانید این سرویس را غیرفعال کنید.

Bluetooth Support Service: اگر از بلوتوث استفاده نمی‌کنید، می‌توانید این سرویس را غیرفعال کنید.

Themes: اگر از تم‌های ویندوز استفاده نمی‌کنید، می‌توانید این سرویس را غیرفعال کنید (البته این کار ظاهر ویندوز را تغییر می‌دهد).

9. احتیاط: قبل از غیرفعال کردن هر سرویسی، مطمئن شوید که از آن استفاده نمی‌کنید و عملکرد سیستم شما را مختل نمی‌کند.

نکته‌ی مهم:

قبل از غیرفعال کردن هر سرویسی، در مورد آن تحقیق کنید.

در صورت بروز مشکل، می‌توانید سرویس را دوباره فعال کنید.

غیرفعال کردن سرویس‌های اشتباه می‌تواند باعث بروز مشکلات جدی در سیستم شود.

6. غیرفعال کردن برنامه‌هایی که در هنگام راه‌اندازی ویندوز اجرا می‌شوند (Disable Startup Apps): افزایش سرعت بوت و بهینه‌سازی عملکرد

اهمیت: بسیاری از برنامه‌ها به طور خودکار در هنگام راه‌اندازی ویندوز اجرا می‌شوند. این برنامه‌ها می‌توانند زمان بوت شدن سیستم را افزایش دهند و منابع سیستم (مانند حافظه RAM و CPU) را مصرف کنند، که این امر می‌تواند عملکرد سیستم را کاهش دهد. غیرفعال کردن برنامه‌های غیرضروری در هنگام راه‌اندازی، سرعت بوت شدن سیستم را افزایش می‌دهد و منابع سیستم را آزاد می‌کند.

تنظیمات پیش‌فرض: بسیاری از برنامه‌ها، از جمله برنامه‌های شخص ثالث، به طور خودکار در هنگام راه‌اندازی ویندوز اجرا می‌شوند.

نحوه‌ی تنظیم: برای غیرفعال کردن برنامه‌های راه‌اندازی، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

1. از طریق Task Manager:

"Task Manager" را باز کنید (با فشردن کلیدهای "Ctrl + Shift + Esc").

به تب "Startup" بروید.

در این تب، لیستی از برنامه‌هایی که در هنگام راه‌اندازی اجرا می‌شوند، مشاهده می‌کنید.

برای غیرفعال کردن یک برنامه، روی آن کلیک راست کرده و گزینه‌ی "Disable" را انتخاب کنید.

2. از طریق تنظیمات:

به "Settings" > "Apps" > "Startup" بروید.

در این صفحه، می‌توانید برنامه‌های راه‌اندازی را مشاهده و غیرفعال کنید.

نکته‌ی مهم: برنامه‌هایی را غیرفعال کنید که برای شما ضروری نیستند. غیرفعال کردن برنامه‌هایی که برای عملکرد صحیح سیستم لازم هستند، می‌تواند باعث بروز مشکلات شود.

7. پیکربندی گزینه‌های حریم خصوصی (Privacy Settings): کنترل اطلاعات شخصی

اهمیت: ویندوز اطلاعاتی را در مورد نحوه‌ی استفاده‌ی شما از سیستم جمع‌آوری می‌کند. این اطلاعات می‌تواند برای بهبود عملکرد سیستم، شخصی‌سازی تجربه‌ی کاربری و ارائه تبلیغات هدفمند استفاده شود. با این حال، برخی از کاربران ممکن است نگران حریم خصوصی خود باشند و تمایل داشته باشند که کنترل بیشتری بر این اطلاعات داشته باشند.

تنظیمات پیش‌فرض: مایکروسافت به طور پیش‌فرض، برخی از گزینه‌های جمع‌آوری اطلاعات را فعال می‌کند.

نحوه‌ی تنظیم: برای پیکربندی گزینه‌های حریم خصوصی، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. به "Settings" > "Privacy & security" بروید.

2. در این بخش، تنظیمات مختلفی برای حریم خصوصی وجود دارد:

General (عمومی): این بخش شامل گزینه‌هایی مانند "Allow apps to use your advertising ID" (اجازه به برنامه‌ها برای استفاده از شناسه تبلیغاتی شما) و "Show suggested in Settings app" (نمایش ی پیشنهادی در برنامه تنظیمات) است. این گزینه‌ها را می‌توانید بر اساس ترجیحات خود تنظیم کنید.

Speech, inking & typing personalization (شخصی‌سازی گفتار، جوهر و تایپ): این بخش مربوط به جمع‌آوری اطلاعات برای بهبود تشخیص صدا، جوهر و تایپ است. می‌توانید این گزینه را غیرفعال کنید.

Diagnostics & feedback (تشخیص و بازخورد): این بخش شامل گزینه‌های مربوط به جمع‌آوری داده‌های تشخیصی برای بهبود ویندوز است. می‌توانید سطح داده‌های جمع‌آوری شده را تنظیم کنید. گزینه‌ی "Full" بیشترین میزان داده را جمع‌آوری می‌کند. گزینه‌ی "Required diagnostic data" کمترین میزان داده را جمع‌آوری می‌کند و گزینه‌ی "Send optional diagnostic data" (ارسال داده‌های تشخیصی اختیاری) را غیرفعال کنید.

Activity history (تاریخچه فعالیت): این بخش مربوط به جمع‌آوری تاریخچه‌ی فعالیت شما است. می‌توانید این گزینه را غیرفعال کنید.

Location (مکان): این بخش مربوط به دسترسی برنامه‌ها به مکان شما است. می‌توانید دسترسی به مکان را برای برنامه‌ها غیرفعال کنید یا دسترسی را برای برنامه‌های خاصی محدود کنید.

Camera (دوربین), Microphone (میکروفون): این بخش‌ها مربوط به دسترسی برنامه‌ها به دوربین و میکروفون هستند. می‌توانید دسترسی به این دستگاه‌ها را برای برنامه‌ها غیرفعال کنید یا دسترسی را برای برنامه‌های خاصی محدود کنید.

Notifications (اعلان‌ها): این بخش مربوط به تنظیمات اعلان‌ها است. می‌توانید دسترسی برنامه‌ها به اعلان‌ها را کنترل کنید.

Account info (اطلاعات حساب): این بخش مربوط به دسترسی برنامه‌ها به اطلاعات حساب شما است.

Contacts (مخاطبین), Calendar (تقویم), Phone calls (تماس‌های تلفنی), Email (ایمیل), Tasks (کارها), Messaging (پیام‌رسانی), Radios (رادیوها): این بخش‌ها مربوط به دسترسی برنامه‌ها به اطلاعات تماس، تقویم، تماس‌های تلفنی، ایمیل، وظایف، پیام‌رسانی و رادیوها هستند. می‌توانید دسترسی به این اطلاعات را برای برنامه‌ها غیرفعال کنید یا دسترسی را برای برنامه‌های خاصی محدود کنید.

Background apps (برنامه‌های پس‌زمینه): این بخش مربوط به اجرای برنامه‌ها در پس‌زمینه است. می‌توانید دسترسی برنامه‌ها به پس‌زمینه را کنترل کنید.

نکته‌ی مهم: به دقت گزینه‌های حریم خصوصی را بررسی کنید و آن‌ها را بر اساس نیازها و ترجیحات خود تنظیم کنید.

8. غیرفعال کردن ویژگی‌های غیرضروری (Disable Unnecessary Features): کاهش سطح حمله و بهینه‌سازی عملکرد

اهمیت: ویندوز دارای ویژگی‌های متعددی است که برخی از آن‌ها ممکن است برای شما ضروری نباشند. غیرفعال کردن این ویژگی‌ها می‌تواند سطح حمله (Attack Surface) را کاهش دهد، به این معنی که مهاجمان بالقوه برای دسترسی به سیستم شما، راه‌های کمتری خواهند داشت. همچنین، غیرفعال کردن ویژگی‌های غیرضروری می‌تواند عملکرد سیستم را بهبود بخشد.

تنظیمات پیش‌فرض: بسیاری از این ویژگی‌ها به طور پیش‌فرض فعال هستند.

نحوه‌ی تنظیم: برای غیرفعال کردن ویژگی‌های غیرضروری، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. کلیدهای "Win + R" را فشار دهید تا پنجره‌ی "Run" باز شود.

2. عبارت "optionalfeatures.exe" را تایپ کنید و "Enter" را فشار دهید.

3. پنجره‌ی "Windows Features" باز می‌شود. در این پنجره، لیستی از ویژگی‌های ویندوز را مشاهده می‌کنید.

4. برای غیرفعال کردن یک ویژگی، تیک کنار آن را بردارید.

5. روی دکمه‌ی "OK" کلیک کنید.

6. برخی از ویژگی‌های قابل غیرفعال کردن (با مسئولیت خودتان):

Internet Explorer 11: اگر از مرورگر دیگری استفاده می‌کنید، می‌توانید Internet Explorer 11 را غیرفعال کنید.

Media Features: اگر از ویژگی‌های چندرسانه‌ای ویندوز استفاده نمی‌کنید، می‌توانید این گزینه را غیرفعال کنید. این گزینه شامل Windows Media Player و سایر ویژگی‌های مرتبط با چندرسانه‌ای است.

Print and Document Services: اگر از پرینتر استفاده نمی‌کنید، می‌توانید این گزینه را غیرفعال کنید.

SMB 1.0/CIFS File Sharing Support: این ویژگی برای اشتراک‌گذاری فایل‌ها با دستگاه‌های قدیمی‌تر استفاده می‌شود. اگر از این ویژگی استفاده نمی‌کنید، می‌توانید آن را غیرفعال کنید. این کار می‌تواند از حملات مبتنی بر SMB جلوگیری کند.

Remote Differential Compression API Support: این ویژگی برای فشرده‌سازی فایل‌ها در هنگام انتقال از راه دور استفاده می‌شود. اگر از این ویژگی استفاده نمی‌کنید، می‌توانید آن را غیرفعال کنید.

7. احتیاط: قبل از غیرفعال کردن هر ویژگی، مطمئن شوید که از آن استفاده نمی‌کنید و عملکرد سیستم شما را مختل نمی‌کند.

نکته‌ی مهم:

قبل از غیرفعال کردن هر ویژگی، در مورد آن تحقیق کنید.

در صورت بروز مشکل، می‌توانید ویژگی را دوباره فعال کنید.

غیرفعال کردن ویژگی‌های اشتباه می‌تواند باعث بروز مشکلات جدی در سیستم شود.

9. فعال کردن فایروال ویندوز (Windows Firewall): محافظت از شبکه‌ی شما

اهمیت: فایروال (Firewall) یک ابزار امنیتی است که از دسترسی غیرمجاز به سیستم شما از طریق شبکه جلوگیری می‌کند. فایروال با بررسی ترافیک ورودی و خروجی شبکه، ترافیک مشکوک را مسدود می‌کند و از سیستم شما در برابر حملات شبکه‌ای محافظت می‌کند.

تنظیمات پیش‌فرض: فایروال ویندوز به طور پیش‌فرض فعال است و برای اکثر کاربران، تنظیمات پیش‌فرض آن کافی است.

نحوه‌ی تنظیم: برای بررسی و تنظیم فایروال ویندوز، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. در منوی "شروع" (Start)، عبارت "Windows Defender Firewall" را تایپ کنید و این گزینه را انتخاب کنید.

2. در این صفحه، می‌توانید وضعیت فایروال را مشاهده کنید.

3. به طور پیش‌فرض، فایروال برای شبکه‌های خصوصی و عمومی فعال است.

4. برای تنظیمات بیشتر، روی "Advanced settings" کلیک کنید. در اینجا می‌توانید قوانین فایروال را سفارشی کنید، برنامه‌های مجاز را تعیین کنید و تنظیمات بیشتری را انجام دهید.

نکته‌ی مهم: فعال نگه داشتن فایروال، یک لایه‌ی امنیتی ضروری در برابر تهدیدات شبکه‌ای ایجاد می‌کند.

10. به روز رسانی درایورها (Update Drivers): بهبود عملکرد و رفع مشکلات سخت‌افزاری

اهمیت: درایورها (Drivers) نرم‌افزارهایی هستند که به سیستم‌عامل اجازه می‌دهند تا با سخت‌افزار شما ارتباط برقرار کند. به‌روزرسانی درایورها، می‌تواند عملکرد سخت‌افزار شما را بهبود بخشد، مشکلات سخت‌افزاری را رفع کند و از آسیب‌پذیری‌های امنیتی جلوگیری کند.

تنظیمات پیش‌فرض: ویندوز به طور خودکار درایورها را به‌روزرسانی می‌کند. با این حال، ممکن است به‌روزرسانی‌ها برای همه‌ی درایورها به طور خودکار انجام نشود.

نحوه‌ی تنظیم: برای به‌روزرسانی درایورها، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. روی منوی "شروع" (Start) کلیک راست کنید و "Device Manager" را انتخاب کنید.

2. در "Device Manager"، لیستی از سخت‌افزار نصب شده روی سیستم شما را مشاهده می‌کنید.

3. برای به‌روزرسانی یک درایور، روی دستگاه مورد نظر کلیک راست کنید و "Update driver" را انتخاب کنید.

4. می‌توانید گزینه‌ی "Search automatically for drivers" را انتخاب کنید تا ویندوز به طور خودکار درایور مناسب را جستجو و نصب کند. همچنین می‌توانید فایل درایور را به صورت دستی از وبسایت سازنده‌ی سخت‌افزار دانلود و نصب کنید.

نکته‌ی مهم: به‌روزرسانی درایورها، برای حفظ عملکرد مطلوب و امنیت سیستم شما ضروری است. توصیه می‌شود درایورهای خود را به طور منظم به‌روزرسانی کنید.

جمع‌بندی:

فعال‌سازی تنظیمات ذکر شده، تنها بخشی از اقدامات ضروری برای ایمن‌سازی و بهینه‌سازی ویندوز است. با پیگیری این راهنما و بررسی منظم تنظیمات سیستم، می‌توانید اطمینان حاصل کنید که سیستم شما در برابر تهدیدات امنیتی محافظت می‌شود، حریم خصوصی شما حفظ می‌شود و عملکرد سیستم بهینه است. به‌خاطر داشته باشید که امنیت و بهینه‌سازی یک فرآیند مستمر است و نیازمند توجه و به‌روزرسانی‌های منظم است. توصیه می‌شود به‌طور مرتب تنظیمات ویندوز خود را بررسی کنید و از آخرین توصیه‌ها و به‌روزرسانی‌های امنیتی مایکروسافت آگاه باشید.