هوش مصنوعی با سرعتی سرسام آور در حال پیشرفت است و بدون وجود قوانین مشخص، تاثیرات گسترده‌ای بر اقتصاد، دولت و حتی فرهنگ ما دارد. این مقاله به بررسی چالش‌ها و فرصت‌های ناشی از این وضعیت، با تمرکز بر چشم‌انداز ایالات متحده می‌پردازد و به این سوال می‌پردازد که آیا می‌توانیم به شیوه‌ای مسئولانه از نوآوری‌های هوش مصنوعی بهره‌مند شویم، بدون اینکه آزادی و منافع عمومی را به خطر بیندازیم.
بخش اول: دنیای بی قانون هوش مصنوعی
سال‌هاست که در مورد هوش مصنوعی (AI) صحبت می‌کنیم، اما امروزه به مرحله‌ای رسیده‌ایم که از حد حرف فراتر رفته و با واقعیت روبرو هستیم. هوش مصنوعی در حال تغییر شکل دادن به هر جنبه‌ای از زندگی ما است، از نحوه کار و تعاملات اجتماعی گرفته تا امنیت ملی و نحوه اداره حکومت. اما با وجود این تغییرات بزرگ، چارچوب قانونی و نظارتی اسبی برای کنترل و جهت‌دهی به این فناوری قدرتمند وجود ندارد.
در ایالات متحده، مانند بسیاری از نقاط دیگر جهان، قوانین مربوط به هوش مصنوعی بسیار پراکنده و نامنسجم هستند. برخی قوانین خاص در مورد جنبه‌های خاصی از هوش مصنوعی، مانند تشخیص چهره یا خودروهای خودران، وجود دارد، اما یک رویکرد جامع و یکپارچه که به تمام حوزه‌های کاربرد هوش مصنوعی بپردازد، وجود ندارد. این فقدان قانون‌گذاری، "بهشت بی‌قانونی" را برای توسعه‌دهندگان و شرکت‌های هوش مصنوعی ایجاد کرده است، که در آن نوآوری با سرعت بالایی پیش می‌رود، اما بدون در نظر گرفتن پیامدهای اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی بالقوه.
چرا این فقدان قانون‌گذاری مشکل‌ساز است؟ دلایل متعددی وجود دارد:
تبعیض و سوگیری: الگوریتم‌های هوش مصنوعی بر اساس داده‌هایی آموزش داده می‌شوند که ممکن است حاوی سوگیری‌های موجود در جامعه باشند. اگر این سوگیری‌ها کنترل نشوند، هوش مصنوعی می‌تواند تبعیض را در حوزه‌هایی مانند استخدام، وام‌دهی، مراقبت‌های بهداشتی و اجرای قانون تقویت کند.
حریم خصوصی: هوش مصنوعی به مقادیر زیادی داده نیاز دارد و اغلب این داده‌ها از منابع مختلف، از جمله اطلاعات شخصی ما، جمع‌آوری می‌شود. نگرانی‌هایی در مورد چگونگی جمع‌آوری، استفاده و به اشتراک‌گذاری این داده‌ها وجود دارد و اینکه چگونه حریم خصوصی ما می‌تواند در معرض خطر قرار گیرد.
اشتغال: اتوماسیون مبتنی بر هوش مصنوعی می‌تواند منجر به از دست رفتن شغل در بسیاری از صنایع شود. در حالی که هوش مصنوعی می‌تواند فرصت‌های شغلی جدیدی را ایجاد کند، نیاز به آموزش و مهارت‌های جدید دارد که ممکن است بسیاری از کارگران فاقد آن باشند.
امنیت: هوش مصنوعی می‌تواند برای اهداف مخرب، مانند حملات سایبری، انتشار اطلاعات نادرست و ایجاد سلاح‌های خودمختار، مورد سوء استفاده قرار گیرد.
تمرکز قدرت: تعداد انگشت شماری از شرکت‌های بزرگ فناوری در حال حاضر کنترل بخش اعظم توسعه و استقرار هوش مصنوعی را در دست دارند. این امر می‌تواند منجر به تمرکز قدرت اقتصادی و سیاسی شود و رقابت را محدود کند.
در غیاب قوانین، شرکت‌های هوش مصنوعی اغلب خودشان تصمیم می‌گیرند که چگونه عمل کنند. این می‌تواند منجر به رویکردهای متفاوتی شود که در نهایت به نفع منافع خودشان است و نه لزوما منافع عمومی.
بخش دوم: پیامدهای اقتصادی هوش مصنوعی
هوش مصنوعی پتانسیل زیادی برای تحول اقتصاد دارد. می‌تواند بهره‌وری را افزایش دهد، هزینه‌ها را کاهش دهد، نوآوری را تسریع بخشد و محصولات و خدمات جدیدی را ایجاد کند. اما این تغییرات لزوماً عاری از چالش نیستند.
یکی از بزرگترین نگرانی‌ها، تأثیر هوش مصنوعی بر اشتغال است. اتوماسیون می‌تواند بسیاری از مشاغل فعلی را منسوخ کند، به‌ویژه مشاغلی که شامل کارهای تکراری و قابل پیش‌بینی هستند. در حالی که هوش مصنوعی می‌تواند فرصت‌های شغلی جدیدی را ایجاد کند، اما این مشاغل ممکن است نیاز به مهارت‌های متفاوتی داشته باشند و بسیاری از کارگران ممکن است نتوانند به سرعت خود را با این تغییرات وفق دهند.
علاوه بر این، هوش مصنوعی می‌تواند به افزایش نابرابری اقتصادی کمک کند. شرکت‌هایی که دسترسی به هوش مصنوعی دارند، می‌توانند مزیت رقابتی بزرگی به دست آورند و سودآوری خود را افزایش دهند. این امر می‌تواند منجر به تمرکز ثروت و قدرت در دست تعداد انگشت شماری از شرکت‌های بزرگ شود و شکاف بین ثروتمندان و فقرا را بیشتر کند.
برای مقابله با این چالش‌ها، دولت‌ها باید سیاست‌هایی را اتخاذ کنند که از کارگران حمایت کند، نوآوری را تشویق کند و توزیع عادلانه ثروت را تضمین کند. این سیاست‌ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
برنامه‌های آموزشی: سرمایه‌گذاری در برنامه‌های آموزشی و بازآموزی برای کمک به کارگران در کسب مهارت‌های مورد نیاز برای مشاغل آینده.
حمایت از درآمد: ارائه حمایت از درآمد برای کارگرانی که شغل خود را از دست می‌دهند.
مالیات پیشرونده: اصلاح سیستم مالیاتی برای اطمینان از اینکه ثروتمندان سهم منصفانه‌ای از مالیات را پرداخت می‌کنند.
مقررات ضد انحصار: اجرای مقررات ضد انحصار برای جلوگیری از تمرکز قدرت در دست شرکت‌های بزرگ فناوری.
سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه: سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه هوش مصنوعی به منظور اطمینان از اینکه منافع این فناوری به طور گسترده در جامعه توزیع می‌شود.
بخش سوم: هوش مصنوعی، دولت و دموکراسی
هوش مصنوعی نه تنها بر اقتصاد تأثیر می‌گذارد، بلکه تأثیر عمیقی بر نحوه عملکرد دولت و دموکراسی نیز دارد. هوش مصنوعی می‌تواند برای بهبود خدمات دولتی، افزایش کارایی و مبارزه با فساد استفاده شود. اما همچنین می‌تواند برای اهداف مخرب، مانند نظارت، انتشار اطلاعات نادرست و دستکاری انتخابات، مورد سوء استفاده قرار گیرد.
یکی از بزرگترین نگرانی‌ها، پتانسیل هوش مصنوعی برای نظارت گسترده است. دولت‌ها می‌توانند از هوش مصنوعی برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل مقادیر زیادی داده در مورد شهروندان خود استفاده کنند، که می‌تواند برای کنترل و سرکوب مخالفان استفاده شود.
علاوه بر این، هوش مصنوعی می‌تواند برای انتشار اطلاعات نادرست و دستکاری افکار عمومی استفاده شود. بات‌های هوش مصنوعی می‌توانند ی گمراه‌کننده را در مقیاس وسیعی تولید و منتشر کنند، که می‌تواند بر انتخابات، تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اعتماد عمومی تأثیر بگذارد.
برای مقابله با این چالش‌ها، دولت‌ها باید اقدامات زیر را انجام دهند:
شفافیت: افزایش شفافیت در مورد نحوه استفاده دولت از هوش مصنوعی، از جمله داده‌هایی که جمع‌آوری می‌شود و الگوریتم‌هایی که استفاده می‌شوند.
حفاظت از حریم خصوصی: تصویب قوانین قدرتمند برای محافظت از حریم خصوصی شهروندان.
مبارزه با اطلاعات نادرست: سرمایه‌گذاری در برنامه‌هایی برای شناسایی و مقابله با انتشار اطلاعات نادرست.
نظارت بر انتخابات: اتخاذ تدابیر برای محافظت از انتخابات در برابر دستکاری مبتنی بر هوش مصنوعی.
همکاری بین‌المللی: همکاری با سایر کشورها برای ایجاد استانداردهای بین‌المللی برای استفاده از هوش مصنوعی.
بخش چهارم: چشم‌انداز ایالات متحده و نیاز به یک رویکرد جدید
ایالات متحده در حال حاضر فاقد یک چارچوب قانونی جامع برای هوش مصنوعی است. در حالی که برخی آژانس‌های دولتی، مانند کمیسیون تجارت فدرال (FTC) و کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC)، اقداماتی را برای رسیدگی به برخی از نگرانی‌های مربوط به هوش مصنوعی انجام داده‌اند، اما این اقدامات پراکنده و ناکافی هستند.
به مثال، FTC تحقیقاتی را در مورد سوگیری‌های الگوریتمی و نقض حریم خصوصی توسط شرکت‌های هوش مصنوعی انجام داده است. اما این تحقیقات اغلب به صورت موردی انجام می‌شود و منجر به تغییرات اساسی در رفتار شرکت‌ها نمی‌شود. FCC قوانینی را برای محدود کردن استفاده از هوش مصنوعی در تماس‌های تلفنی رباتیک وضع کرده است، اما این قوانین تنها به یک حوزه خاص از کاربرد هوش مصنوعی می‌پردازند.
در حال حاضر، چشم‌انداز قانون‌گذاری هوش مصنوعی در ایالات متحده پیچیده و نامطمئن است. برخی از اعضای کنگره در حال بررسی قوانینی برای تنظیم هوش مصنوعی هستند، اما این تلاش‌ها با موانع متعددی روبرو هستند، از جمله اختلاف نظر در مورد اینکه چه نوع مقرراتی لازم است و چگونه باید اجرا شود.
برخی از پیشنهاداتی که در حال بررسی هستند عبارتند از:
قوانین فدرال برای تنظیم هوش مصنوعی: این قوانین می‌تواند شامل الزامات شفافیت، محدودیت‌هایی برای استفاده از هوش مصنوعی در حوزه‌های حساس و ایجاد یک آژانس فدرال جدید برای نظارت بر هوش مصنوعی باشد.
استانداردهای صنعت: شرکت‌های هوش مصنوعی می‌توانند به طور داوطلبانه استانداردهایی را برای توسعه و استقرار هوش مصنوعی اتخاذ کنند.
ایجاد یک رویکرد "سندباکس": دولت می‌تواند یک رویکرد "سندباکس" را اتخاذ کند که در آن شرکت‌ها بتوانند هوش مصنوعی را در یک محیط محدود آزمایش کنند، پیش از اینکه قوانین به طور کامل اجرا شود.
برای موفقیت در تنظیم هوش مصنوعی، ایالات متحده باید یک رویکرد جدید را اتخاذ کند که شامل موارد زیر باشد:
همکاری چندجانبه: دولت، صنعت، دانشگاه‌ها و جامعه مدنی باید با هم همکاری کنند تا یک رویکرد مشترک برای تنظیم هوش مصنوعی ایجاد کنند.
رویکرد مبتنی بر ریسک: قوانین باید بر اساس ریسک‌های مرتبط با کاربردهای مختلف هوش مصنوعی باشد.
انعطاف‌پذیری: قوانین باید انعطاف‌پذیر باشند تا بتوانند با پیشرفت‌های سریع در فناوری هوش مصنوعی سازگار شوند.
شفافیت و پاسخگویی: قوانین باید شفاف و قابل اجرا باشند تا اطمینان حاصل شود که شرکت‌ها مسئولانه عمل می‌کنند.
بخش پنجم: فراتر از قانون‌گذاری: نقش اخلاق و مسئولیت‌پذیری
در حالی که قانون‌گذاری نقش مهمی در شکل دادن به توسعه و استقرار هوش مصنوعی دارد، اما به تنهایی کافی نیست. اخلاق و مسئولیت‌پذیری نیز نقش اساسی در تضمین این دارند که هوش مصنوعی به نفع بشریت استفاده شود.
شرکت‌های هوش مصنوعی باید یک تعهد قوی به اخلاق و مسئولیت‌پذیری داشته باشند. این امر شامل توسعه و استقرار هوش مصنوعی به شیوه‌ای شفاف، منصفانه و عادلانه می‌شود. شرکت‌ها باید در مورد الگوریتم‌های خود شفاف باشند، از سوگیری‌ها اجتناب کنند و اطمینان حاصل کنند که محصولاتشان به حریم خصوصی کاربران احترام می‌گذارد.
علاوه بر این، دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی باید نقشی در آموزش و تحقیق در مورد هوش مصنوعی اخلاقی داشته باشند. آنها می‌توانند متخصصانی را تربیت کنند که در مورد پیامدهای اخلاقی هوش مصنوعی آگاهی داشته باشند و راه‌حل‌هایی برای مقابله با چالش‌های ناشی از این فناوری ارائه دهند.
جامعه مدنی نیز باید نقشی در نظارت بر توسعه و استقرار هوش مصنوعی داشته باشد. سازمان‌های غیرانتفاعی و گروه‌های مدافع می‌توانند بر شرکت‌های هوش مصنوعی فشار وارد کنند تا مسئولانه عمل کنند و از منافع عمومی حمایت کنند. آنها همچنین می‌توانند اطلاعاتی را در مورد پیامدهای هوش مصنوعی برای عموم ارائه دهند و از سیاست‌های حمایت‌کننده از منافع عمومی حمایت کنند.
بخش ششم: آینده هوش مصنوعی: فرصت‌ها و چالش‌ها
هوش مصنوعی پتانسیل زیادی برای تغییر شکل جهان ما دارد. می‌تواند به ما در حل چالش‌های بزرگ جهانی، مانند تغییرات آب و هوایی، بیماری‌ها و فقر، کمک کند. همچنین می‌تواند زندگی ما را آسان‌تر، راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر کند.
اما آینده هوش مصنوعی نیز با چالش‌هایی همراه است. ما باید اطمینان حاصل کنیم که هوش مصنوعی به شیوه‌ای ایمن، اخلاقی و منصفانه توسعه و استقرار می‌یابد. ما باید از سوء استفاده از این فناوری جلوگیری کنیم و از حقوق و آزادی‌های شهروندان محافظت کنیم.
برای تحقق پتانسیل کامل هوش مصنوعی و مقابله با چالش‌های آن، ما به یک رویکرد چندجانبه نیاز داریم که شامل قانون‌گذاری، اخلاق، مسئولیت‌پذیری و همکاری بین‌المللی باشد. ما باید با هم کار کنیم تا آینده‌ای را بسازیم که در آن هوش مصنوعی به نفع همه باشد.
بخش هفتم: نمونه‌هایی از کاربرد هوش مصنوعی و نیاز به تنظیم
برای درک بهتر نیاز به تنظیم هوش مصنوعی، نگاهی به برخی از حوزه‌های کاربرد آن می‌اندازیم که در حال حاضر نگرانی‌های جدی ایجاد کرده‌اند:
تشخیص چهره: فناوری تشخیص چهره در حال حاضر در سراسر جهان در حال استفاده است، از جمله توسط مجریان قانون، شرکت‌ها و حتی در تلفن‌های هوشمند. با این حال، نگرانی‌های جدی در مورد سوگیری‌های الگوریتمی، نظارت انبوه و نقض حریم خصوصی وجود دارد. الگوریتم‌های تشخیص چهره می‌توانند در تشخیص چهره افراد با رنگ پوست تیره یا زنان ناکارآمد باشند، که می‌تواند منجر به دستگیری‌های اشتباه و تبعیض شود.
خودروهای خودران: خودروهای خودران پتانسیل زیادی برای کاهش تصادفات رانندگی و افزایش حمل و نقل دارند. با این حال، نگرانی‌هایی در مورد ایمنی، مسئولیت‌پذیری در صورت وقوع تصادف و تأثیر بر مشاغل رانندگی وجود دارد. تنظیمات باید اطمینان حاصل کنند که خودروهای خودران ایمن هستند و سازندگان در صورت بروز حادثه مسئول هستند.
مراقبت‌های بهداشتی: هوش مصنوعی در حال حاضر در مراقبت‌های بهداشتی برای تشخیص بیماری، توسعه داروها و شخصی‌سازی درمان استفاده می‌شود. با این حال، نگرانی‌هایی در مورد سوگیری‌های الگوریتمی، حفظ حریم خصوصی داده‌های پزشکی و دسترسی به فناوری‌های گران‌قیمت وجود دارد.
استخدام: هوش مصنوعی در حال حاضر برای غربالگری رزومه‌ها، انجام مصاحبه‌های اولیه و تصمیم‌گیری در مورد استخدام استفاده می‌شود. این امر می‌تواند منجر به سوگیری‌های الگوریتمی در فرآیند استخدام شود و دسترسی به فرصت‌های شغلی را محدود کند.
رسانه‌های اجتماعی: هوش مصنوعی برای تنظیم ، مبارزه با اطلاعات نادرست و شخصی‌سازی تجربه کاربری در رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌شود. با این حال، نگرانی‌هایی در مورد سانسور، تأثیر بر آزادی بیان و تقویت حباب‌های فیلتر وجود دارد.
بازارهای مالی: هوش مصنوعی در حال حاضر برای معاملات، مدیریت ریسک و تشخیص کلاهبرداری در بازارهای مالی استفاده می‌شود. نگرانی‌هایی در مورد دستکاری بازار، افزایش نوسانات و تأثیر بر ثبات مالی وجود دارد.
این‌ها تنها چند نمونه از حوزه‌های کاربرد هوش مصنوعی هستند که نیاز به تنظیم دارند. با توجه به سرعت پیشرفت این فناوری، ضروری است که دولت‌ها، صنعت و جامعه مدنی با هم همکاری کنند تا چارچوب‌های قانونی و اخلاقی مناسبی را برای اطمینان از استفاده مسئولانه از هوش مصنوعی ایجاد کنند.
بخش هشتم: تنظیم‌گری در عمل: درس‌هایی از سایر صنایع
برای درک بهتر چالش‌ها و فرصت‌های تنظیم هوش مصنوعی، می‌توانیم از درس‌های آموخته شده از تنظیم صنایع دیگر استفاده کنیم. به مثال:
داروسازی: صنعت داروسازی به شدت تنظیم شده است تا اطمینان حاصل شود که داروها ایمن و مؤثر هستند. این امر شامل آزمایش‌های بالینی، بررسی‌های سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) و نظارت بر عوارض جانبی پس از عرضه دارو به بازار می‌شود.
هوانوردی: صنعت هوانوردی به شدت تنظیم شده است تا ایمنی مسافران را تضمین کند. این امر شامل الزامات ایمنی، آموزش خلبانان و بازرسی‌های منظم هواپیماها می‌شود.
مقررات مالی: بازارهای مالی به شدت تنظیم شده‌اند تا از کلاهبرداری، دستکاری و بحران‌های مالی جلوگیری شود. این امر شامل نظارت بر بانک‌ها، شرکت‌های سرمایه‌گذاری و سایر موسسات مالی می‌شود.
از این مثال‌ها می‌توانیم درس‌های زیر را بیاموزیم:
تنظیم‌گری می‌تواند از نوآوری حمایت کند: تنظیم‌گری نباید مانع نوآوری شود، بلکه باید به ایجاد یک محیطی امن و پایدار برای نوآوری کمک کند.
تنظیم‌گری باید مبتنی بر ریسک باشد: قوانین باید بر اساس ریسک‌های مرتبط با کاربردهای مختلف هوش مصنوعی باشد.
تنظیم‌گری باید انعطاف‌پذیر باشد: قوانین باید انعطاف‌پذیر باشند تا بتوانند با پیشرفت‌های سریع در فناوری هوش مصنوعی سازگار شوند.
همکاری ضروری است: تنظیم‌گری باید نتیجه همکاری بین دولت، صنعت، دانشگاه‌ها و جامعه مدنی باشد.
بخش نهم: گام‌های بعدی: ایجاد یک چارچوب قانونی برای هوش مصنوعی
ایجاد یک چارچوب قانونی برای هوش مصنوعی یک فرآیند پیچیده و چندوجهی است. در اینجا گام‌های کلیدی وجود دارد که باید برای پیشبرد این فرآیند برداشته شود:
1. تعریف و طبقه‌بندی: تعریف روشنی از هوش مصنوعی و طبقه‌بندی انواع مختلف هوش مصنوعی بر اساس ریسک. این امر به ایجاد قوانین هدفمند کمک می‌کند.
2. شناسایی ریسک: شناسایی و ارزیابی ریسک‌های بالقوه مرتبط با کاربردهای مختلف هوش مصنوعی، از جمله تبعیض، حریم خصوصی، امنیت و اشتغال.
3. ایجاد استانداردهای اخلاقی: توسعه استانداردهای اخلاقی برای توسعه و استقرار هوش مصنوعی، از جمله شفافیت، انصاف، پاسخگویی و احترام به حریم خصوصی.
4. وضع قوانین: تصویب قوانین و مقرراتی برای رسیدگی به ریسک‌های شناسایی شده و اجرای استانداردهای اخلاقی. این امر می‌تواند شامل ایجاد آژانس‌های نظارتی، وضع الزامات شفافیت، محدودیت‌هایی برای استفاده از هوش مصنوعی در حوزه‌های حساس و حمایت از حریم خصوصی باشد.
5. ایجاد یک رویکرد مشارکتی: مشارکت دولت، صنعت، دانشگاه‌ها و جامعه مدنی برای ایجاد یک رویکرد مشترک برای تنظیم هوش مصنوعی.
6. نظارت و اجرا: نظارت بر اجرای قوانین و مقررات و اعمال مجازات برای نقض.
7. بازبینی و به‌روزرسانی: بازبینی منظم قوانین و مقررات و به‌روزرسانی آنها برای همگامی با پیشرفت‌های سریع در فناوری هوش مصنوعی.
8. همکاری بین‌المللی: همکاری با سایر کشورها برای ایجاد استانداردهای بین‌المللی برای استفاده از هوش مصنوعی.
بخش دهم: شیرینی آزادی و مسئولیت
در نهایت، تنظیم هوش مصنوعی یک تعادل ظریف بین آزادی و مسئولیت است. ما می‌خواهیم از نوآوری‌های هوش مصنوعی بهره‌مند شویم و در عین حال از حقوق و آزادی‌های خود محافظت کنیم. این به این معنی است که ما باید قوانین و مقرراتی را ایجاد کنیم که نوآوری را تشویق کند، اما همچنین از منافع عمومی حمایت کند.
ما باید به این نکته توجه داشته باشیم که تنظیم هوش مصنوعی یک فرآیند مداوم است. ما باید آماده باشیم که قوانین و مقررات خود را با پیشرفت‌های فناوری تغییر دهیم. و مهمتر از همه، ما باید به ارزش‌های خود در مورد عدالت، انصاف، شفافیت و احترام به حقوق بشر پایبند باشیم.
آینده هوش مصنوعی به ما بستگی دارد. ما باید با هم کار کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که این فناوری قدرتمند به نفع بشریت استفاده می‌شود و به ایجاد یک جامعه عادلانه و پایدار کمک می‌کند. این یک چالش بزرگ است، اما همچنین یک فرصت بزرگ است. بیایید از این فرصت استفاده کنیم و آینده‌ای را بسازیم که در آن هوش مصنوعی به نفع همه باشد. این شیرینی آزادی است، اما با مسئولیت.
- جمعه ۲۴ مرداد ۰۴ | ۰۶:۰۸
- ۶ بازديد
- ۰ نظر
تنظیمات حیاتی ویندوز که به طور پیشفرض غیرفعال هستند و باید فعال شوند